استیدلغتنامه دهخدااستید. [ اَ/ َ-َس ْ ] (فعل ) َ-َستید. صیغه ٔ جمع مخاطب از مصدر اَسْتَن : رفتستید. گفتستید.
عشیتئذلغتنامه دهخداعشیتئذ. [ ع َ شی ی َ ت َ ءِ ذِن ْ ] (ع ق مرکب ) در آن شبانگاه . (دهار). رجوع به عَشیّة شود.