بادکش

bādkeš

۱. بادگیر.
۲. تنوره.
۳. مجرای باد در دیوار یا سقف خانه.
۴. (طب قدیم) شاخ یا آلت میان‌تهی که حجامتگر محل حجامت را با آن می‌مکید و بعد تیغ می‌زد.
۵. (پزشکی) = بادشکن
⟨ بادکش کردن: (مصدر متعدی) (طب قدیم) کوزه انداختن به بدن بیمار؛ حجامت کردن. Δ هوای داخل استکان یا ظرف دیگر شبیه آن را به‌وسیلۀ حرارت گرم کرده و دهانۀ آن را روی پوست بدن بیمار می‌چسباندند تا جریان خون را سریع‌تر کند. این عمل بیشتر در بیماری‌های حاد ریوی، کمردرد، و پهلودرد صورت می‌گرفت.