بلیهلغتنامه دهخدابلیه . [ ب َ ی ی َ ] (از عربی ، اِ) بلیة. بلیت . آزار و رنج و سختی . (غیاث ). حادثه . (یادداشت مرحوم دهخدا). خزیة. کِرزیم . (منتهی الارب ). رجوع به بلیت و بلیة و بلوی شود : داناست به مصالح جمع ساختن پراکندگی و عاقبت کار و ساکن ساختن و فرونشاندن بلیه ٔ
بله بله چیلغتنامه دهخدابله بله چی . [ ب َ ل ِ ب َ ل ِ ] (اِ مرکب ) آنکه از روی خوش آمد و تملق هر کار و گفته ای را تصدیق کند. آقابلی چی . رجوع به بلی چی شود.
چبچلهلغتنامه دهخداچبچله . [ چ َ چ َ ل َ / ل ِ ] (اِمص ) لغزش . سر خوردن روی یخ . (فرهنگ شعوری ) : در همه جا او نشود در خله راست روان را نبود چبچله .(از فرهنگ شعوری ).
بیلهلغتنامه دهخدابیله .[ ل َ / ل ِ ] (اِ) خشکی و جزیره ای میان دریا و رودخانه . پیله . (برهان ) (ناظم الاطباء) (از جهانگیری ). زمین گشاده و خشک که میان دو شاخه آب بود. (شرفنامه ٔ منیری ). زمین خشک را گویند که در میان آب دریا و رودخانه واقع شود. (غیاث ) (از ان
بلعیلغتنامه دهخدابلعی . [ ب َ ] (اِ) نوعی عنبر ردی . (از یادداشت مرحوم دهخدا). از انواع بد عنبر باشد. رجوع به عنبر شود.
بلگهلغتنامه دهخدابلگه . [ ب َ گ َ / گ ِ ] (اِ) برگه . زردآلو و هلوی دو نیم شده و هسته در آورده و خشک کرده شده . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به برگه شود.
بلیاتلغتنامه دهخدابلیات . [ ب َ لی یا ] (ع اِ) ج ِ بَلیّة، رنج و سختی . (آنندراج ). رجوع به بلیة شود.
خانقاه حسامیة الشبلیهلغتنامه دهخداخانقاه حسامیة الشبلیه . [ ن َ / ن ِ هَِ ح ُ می ی َ تُش ْ ش ِ لی ی َ ] (اِخ ) این خانقاه بدمشق در شمال شبلیة البرانیه درپل کحیل قرار داشته و منسوب به ام حسام الدین عمربن لاجین است . (از خطط الشام محمد کردعلی جزء 6</s
خانقاه شبلیهلغتنامه دهخداخانقاه شبلیه . [ ن َ / ن ِهَِ ش ِ لی ی َ ] (اِخ ) خانقاهی بوده است بدمشق که آن را شبل الدوله کافور مفطمی بر نهر ثوره بنا کرد و نجم الدین بن برکات بن القرشیة البعلی و جز او بتولیت آن پرداختند. (از خطط الشام محمد کردعلی جزء <span class="hl" dir
شبلیهلغتنامه دهخداشبلیه . [ ش ِ لی ی َ ] (اِخ ) نام قریه ای است در أشروسنه به ماوراءالنهر که شبلی زاهد معروف بدان منسوب است . (از معجم البلدان ).
شبلیهلغتنامه دهخداشبلیه . [ ش ِ لی ْ ی َ ] (ع ص نسبی ) نسبت تأنیث به شبل . شیربچه . (از معجم البلدان ).
گنبد جبلیهلغتنامه دهخداگنبد جبلیه . [ گُم ْ ب َ دِ ج َ ب َ لی ی َ / ی ِ ](اِخ ) گنبد گبر. بنایی است تاریخی به شکل گنبدی منفرد در دامنه ٔ شیوشگان (سیدحسین فعلی در کرمان ) که به احتمال قوی از ابنیه ٔ پیش از اسلام بوده و احتمالاً ابوعلی محمدبن الیاس (قرن چهارم هجری )
