دوزالغتنامه دهخدادوزا. (نف ) صفت دائمی از دوزیدن . (دوختن ) کسی که دوزد. دوزنده ؛ درا و دوزا. (یادداشت مؤلف ) : ...ای دلبر درّا دوزانیک می بری و خوش می دوزی .رجوع به درا و دوزا شود.
ظَالِمِيفرهنگ واژگان قرآنستمگران (درا صل همان "ظالمين " بوده ولي درعباراتي نظير "ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ " چون مضاف واقع شده حرف نون حذف شده است)
عِندگویش دزفولیته ، انتها ، معمولاً موقعی بکار می رود که از روی لج کسی کاری را انجام دهند (عِندِدِلِت دِرا حتی اگر انتهای لجت بالا بیاید)