درخشیدگیلغتنامه دهخدادرخشیدگی . [ دُ / دَ / دِ رَ دَ / دِ ] (حامص ) درخشان بودن : ملد، ملدان ؛ درخشیدگی روی . (منتهی الارب ).
درخشیدهلغتنامه دهخدادرخشیده . [ دُ / دَ / دِ رَ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) نعت مفعولی از درخشیدن . (یادداشت مرحوم دهخدا). روشن شده . تابیده . برق زده . پرتوافکنده .
برافروختگیلغتنامه دهخدابرافروختگی . [ ب َ اَ ت َ / ت ِ ] (حامص مرکب ) حاصل مصدر از برافروختن . حالت و چگونگی برافروخته . روشنایی و درخشیدگی . (ناظم الاطباء). رجوع به برافروختن و برافروخته شود.