شب چراغ

šabčerāq

معنی

۱. گوهر درخشان؛ گوهری که در شب مانند چراغ می‌درخشد.
۲. چراغانی در شب.

جست‌وجوی دقیق

شب چراغ

لغت‌نامه دهخدا

شب چراغ . [ ش َ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) چراغ شب . || گوهر آبدار و درخشنده . (ناظم الاطباء). || گوهری است افسانه ای که در شب مثل چراغ میدرخشد. و قصه اش این است که گاومانند جانوری است در دریا که در شب بیرون می آید و گوهر مذکوررا از دهان خود بیرو

شب چراغ

فرهنگ فارسی عمید

۱. گوهر درخشان؛ گوهری که در شب مانند چراغ می‌درخشد.۲. چراغانی در شب.

شب چراغ

فرهنگ فارسی معین

( ~ . چِ) (اِمر.) 1 - هر گوهر آبدار و درخشنده . 2 - کرم شب تاب . 3 - چراغانی .

جست‌وجوی هم‌آوا

سیب سیب

گویش مازنی

در باور عامه،آوای روح مرده که شب هنگام و بیشتر در اول شب ...

سیب به سیب

گویش مازنی

۱فشار به فشار ۲کسی را با عجله وادار به کاری کردن

شب عید،شب عیدی

گویش تهرانی

ایام عید

چهارـ شیب‌نورد،4ـ شیب‌‌نورد

4X racer

واژه‌های مصوب فرهنگستان

ورزشکـاری که در چهارـ شیب‌نوردی شرکت می‌کند

سیب

لغت‌نامه دهخدا

سیب . (اِ) پهلوی «سپ » ، اورامانی «سوو» ، گیلکی «سب » ، طبری «سه »، مازندرانی کنونی «سیف و سف » ، خوانساری «سو» . (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). میوه ای است معروف و آنرا به عربی تفاح خوانند. (برهان ) (از آنندراج ). تفاح . (منتهی الارب ) : نه غلیو

جست‌وجوی مشابه

شب چراغک

لغت‌نامه دهخدا

شب چراغک . [ ش َ چ َ / چ ِ غ َ ] (اِ مرکب ) شبچراغ . کرم شب تاب . (ازفرهنگ نظام ) (از ناظم الاطباء). شب افروز : شب چراغک چراغله شب تاب کرمکی کو بود شب افروزان .نیازی بخاری (از حجازی ).

شب چراغک

فرهنگ فارسی عمید

کرم شب‌تاب.

گوهر شب چراغ

لغت‌نامه دهخدا

گوهر شب چراغ . [ گ َ / گُو هََ رِ ش َ چ ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) و شبچراغ گوهری که در شب چون چراغ نماید. گوهری که در شب چون چراغ درخشد. گوهری را گویند که در شب مانند چراغ افروزد و روشنایی دهد. گویند: گاوی در دریامی باشد و شبها بجهت چرا از

جست‌وجوی متن

شبگون

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) 1 - (ص مر.) تیره . 2 - (اِمر.) گوهر شب چراغ .

شب تاب

فرهنگ فارسی معین

( ~ .) (ص فا.) 1 - آن چه که در شب بدرخشد. 2 - شب چراغ . 3 - ماه ، قمر. 4 - کرم شب تاب .

چراغ مرده

لغت‌نامه دهخدا

چراغ مرده . [ چ َ / چ ِ م ُ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) تاریک . ظلمانی . بی نور و بی فروغ : مجنون چو شب چراغ مرده افتاده و دیده زاغ برده .نظامی .

چراغک

لغت‌نامه دهخدا

چراغک . [ چ َ / چ ِ غ َ ] (اِ مصغر) چراغ باشد. (برهان ) (آنندراج ). مصغر چراغ ، یعنی چراغ کوچک . (ناظم الاطباء). چراغ خرد. || کرم شب تاب را نیز گویند، و عرب آنرا«ولدالزنا» خوانند،گویند چون ستاره ٔ سهیل طالع شود او بمیرد. (برهان ) (آنندراج ).

شبگون

لغت‌نامه دهخدا

شبگون . [ ش َ ] (ص مرکب ) شبرنگ ، چه گون به معنی رنگ آمده است . (برهان ). شبرنگ .(آنندراج ). سیاه و تار. (ناظم الاطباء) : هوا زین جهان بود شبگون شده زمین سربسر پاک پرخون شده . دقیقی .پری چهره گفت سپهبد شنودز سر

جست‌وجوی هم‌آغاز

شب

لغت‌نامه دهخدا

شب . [ ش ِب ب ] (ع اِ) گاو وحشی جوان . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).

شب

لغت‌نامه دهخدا

شب . [ ش َب ب ] (ع اِ) نوعی از زاج باشد و آن را زاج بلور خوانند و گویند که آن از کوه فروچکد و مانند یخ بفسرد و بهترین وی آن است که از جانب یمن آورند و گویند که به این معنی عربی است . (از برهان قاطع). نوعی از زاگ . (آنندراج ) (منتهی الارب ). زاج . نوشادر. (ناظم الاطباء). او را

شب

لغت‌نامه دهخدا

شب . [ ش ُ ] (اِ)اسم نوعی از عنکبوت سمی است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).

شب

لغت‌نامه دهخدا

شب . [ ش ُب ب ] (اِخ ) نام موضعی است دریمن . (منتهی الارب ) (از متن اللغة) (ناظم الاطباء).

شب

لغت‌نامه دهخدا

شب . [ش َب ب ] (ع مص ) زیاده کردن حسن و جمال زن را سراندازاو چه سفیدی چهره در برابر سیاهی موی یا سرانداز وی را زیباتر کند. (از متن اللغة) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). || افروخته کردن لون . (مصادراللغه ٔ زوزنی ص 94). || بهیجان در آوردن . ت

جست‌وجوی هم‌قافیه

دختران شب

لغت‌نامه دهخدا

دختران شب . [ دُ ت َ ن ِ ش َ ] (اِخ ) هسپریدس در اساطیر یونان نام چندتن از پریان که بکمک اژدهای موسوم به لادون از درخت سیبی که گایا آنرا در موقع عروسی هرا با زئوس به هرا هدیه داده بود و میوه ٔ زرین میداد نگهبانی میکردند. در باب نسب و مسکن آنها روایات مختلف است بروایتی اطلس و

دعشب

لغت‌نامه دهخدا

دعشب . [ دَ ش َ ] (اِخ ) از اعلام است . (از منتهی الارب ).

تاریک شب

لغت‌نامه دهخدا

تاریک شب . [ ش َ ] (اِ مرکب ) شب تاریک . شب های محاق : صدرجهان ، جهان همه تاریک شب شده ست ازبهر ما سپیده ٔ صادق همی دمی . رودکی .بگوش من آید بتاریک شب که بگشاید از رنج یک تن دو لب .فردوسی

خرشب

لغت‌نامه دهخدا

خرشب . [ خ ُ ش ُ ] (اِخ ) از اعلام است . (منتهی الارب ).

خرشب

لغت‌نامه دهخدا

خرشب . [ خ ُ ش ُ ] (ع ص ، اِ) ضابط درشت خوی و دراز و فربه . (منتهی الارب ).

درپیوند

بیشتر بدانید

شب چراغ

šabčerāq

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش مازنی

گویش مازنی

گویش تهرانی

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی معین

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا