شکاک

šakkāk

معنی

کسی که بسیار شک می‌کند؛ بسیارشک‌کننده.

مترادف

بدبین، بدگمان، پرشک، ظنین ≠ مطمئن

برابر پارسی

دو دل، پرگمان

جست‌وجوی دقیق

شکاک

لغت‌نامه دهخدا

شکاک . [ ش َ ] (ع اِ) ناحیه و کرانه ای از زمین . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ).

شکاک

شکاک . [ ش َک ْ کا ] (اِخ ) طایفه ای از اکراد ایران ، از ایلات اطراف سلماس آذربایجان و مرکب از 1500 خانوار است . (یادداشت مؤلف ). ایل کرد. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 57). از ایلات اطراف سلماس . (جغرافیای سیاسی

شکاک

لغت‌نامه دهخدا

شکاک . [ ش َک ْ کا ] (ع ص ) کثیرالشک و کسی که بسیار شک کند و تردید داشته باشد. (ناظم الاطباء). بسیار شک کننده . دیرباور. بسیارشک . ج ، شَکّاکین . (یادداشت مؤلف ). کسی که منکر حصول علم باشد. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شکاکان شود.

شکاک

لغت‌نامه دهخدا

شکاک . [ ش ُک ْ کا ] (ع ص ، اِ) ج ِ شاک ّ. (منتهی الارب ): قوم شکاک فی الحدید؛ گروه سلاح آهن پوشیده . (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد). مردان با سلاح تمام . (از آنندراج ).

شکاک

لغت‌نامه دهخدا

شکاک . [ش ِ ] (ع اِ) خانه ها که بر یک رسته باشد. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی هم‌آوا

شقائق

لغت‌نامه دهخدا

شقائق . [ ش َ ءِ ] (ع اِ) شقایق . ج ِ شَقیقة. (از منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ج ِ شقیقة، به معنی میان دوکوه . (آنندراج ). و رجوع به شقیقة شود. || نوعی از لاله ، و این مفرد و جمع یکسان آید. (آنندراج ) (از بحر الجواهر) (از صراح اللغة) (غیاث ) (ناظم الاطباء). مت

شقاق

لغت‌نامه دهخدا

شقاق . [ ش ِ ] (ع مص ) مشاقّه و خلاف و دشمنی کردن و ضرر رسانیدن . (از آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مخالفت کردن با. دشمنی کردن با. (فرهنگ فارسی معین ). مُشاقَّه . (منتهی الارب ). مخالفت و دشمنی کردن . (غیاث ). خلاف . (دهار) (مهذب الاسماء). و رجوع به مشاقه شود. |

شقاق

لغت‌نامه دهخدا

شقاق . [ ش َق ْ قا ] (اِخ ) ابوجعفر محمدبن اسحاق بن مهران شقاق بغدادی . از اسحاق بن یوسف افطس روایت کرد و عبداﷲبن اسحاق بن خراسانی از او روایت دارد. (از لباب الانساب ).

شقاق

لغت‌نامه دهخدا

شقاق . [ ش َق ْ قا ] (ع ص ) چوب بُر و هیزم شکن . (مهذب الاسماء). این لفظ بر هیزم شکن اطلاق شود. (از انساب سمعانی ). || مردی که گفتار بی کردار دارد و خود را بیش از آنچه هست مینماید و به همنشینی با پادشاه و چیزهایی از این قبیل افتخار میکند و مینازد. (از اقرب الموارد).

شقاق

لغت‌نامه دهخدا

شقاق . [ ش ِ ] (ع اِ) ترک و کفتگی که در رسغ دست و پای ستور پدید آید. (از بحر الجواهر) (ناظم الاطباء). شکاف دست وپای : شقاق خردگاه . شقاق بحولیک . (یادداشت مؤلف ). شکاف پای اسب . (مهذب الاسماء) (دهار). || نوعی از بیماری بواسیر که در مقعد پدید آید : و ی

جست‌وجوی مشابه

شکاکین

لغت‌نامه دهخدا

شکاکین . [ش َک ْ کا ] (اِخ ) مرتابین . لاادریة. (یادداشت مؤلف ). و رجوع به شکاکان شود.

شکاکان

لغت‌نامه دهخدا

شکاکان . [ ش َک ْ کا ] (اِخ ) جماعتی از حکما هستند معتقد به اینکه انسان برای کسب علم و یقین به معلومات خود میزان و مأخذ صحیحی ندارد. حس خطا میکند و عقل از اصلاح خطای او عاجز است ، چه اشخاص به حسب اختلاف بنیه و مزاج و ذوق و فهم و زمان و مکان و اوضاع و احوال و تربیت و انس و عا