لغتنامه دهخدا
ابوعبدا. [ اَ ع َ دِل ْلاه ] (اِخ ) حسین بن علی بن ابراهیم المعروف بالکاغذی منبوز به جعل از مردم بصره . شاگرد ابوالقاسم بن سهلویه ملقب به قشور از اصحاب ابی هاشم عبدالسلام بن محمدبن جبائی متکلم معتزلی . او فقیه و متکلمی نامدار و نبیه القدر عالم به مذهب خویش و مشهور در اصقاع و