لهبلغتنامه دهخدالهب . [ ل َ / ل َ هََ ] (ع مص ) لهیب . لهبان . لهاب . زبانه زدن آتش بی دود. (منتهی الارب ). گرازه کشیدن آتش (در تداول مردم قزوین ).
لهبلغتنامه دهخدالهب . [ ل َ ] (ع اِ) شعله ٔ آتش بی دود. (منتهی الارب ). زبانه ٔ آتش بی دود. (مهذب الاسماء).
لهبلغتنامه دهخدالهب . [ ل َ هََ ] (اِخ ) ابن الخندق ... قال ابوموسی فی الذیل ذکره عبدان المروزی و اخرج من طریق العوام بن حوشب عن لهب بن الخندق رجل منهم و کان جاهلیا قال عوف بن مالک فی الجاهلیة الجهلاء لان اموت عطشاً احب الی من ان اموت مخلافا لوعد. قلت و قد اخرج ابن منذة هذا الاثر من هذا اوجه
لهبلغتنامه دهخدالهب . [ ل َ هََ ] (اِخ ) مغنیة من مغنیات المصر العباسی فی خلافة المتوکل ، کانت لخالدبن یزیدبن هبیرة. قال ابوشبل الشاعر: کان خالد یغشانا و جاریتة لهب فکنت اعبث بهما کثیراً او یشتمانی فقام مولاها یوماً الی الخابیة یستقی نبیذاً فاذا قمیصه قد انشق فقلت فیه :قالت له لهب یوماً
لبهمگاهیlip sync, lip synchronizationواژههای مصوب فرهنگستانانطباق صدای ضبطشده با حرکات لبها در تصویر، در هنگام ادای کلمات
لبگذاریembouchure (fr.), lip 1واژههای مصوب فرهنگستانروش گذاشتن دهان و لب بر روی برخی سازها بهخصوص فلوت و سازهای بادیِ زبانهدار و برنجی
لهبیلغتنامه دهخدالهبی . [ ل َ هََ ] (ص نسبی ) منسوب است به لهب (بولهب )، عموی پیغمبر اکرم . (سمعانی ).
لهبانلغتنامه دهخدالهبان . [ ل َ هََ ] (ع اِ)سختی گرما. || شعله ٔ آتش . || روز گرم . || (اِمص ) تشنگی . (منتهی الارب ).
لهبانلغتنامه دهخدالهبان . [ ل َ هََ ] (ع مص ) لهیب . لهاب .لَهب . لَهَب . زبانه زدن آتش بی دود. (منتهی الارب ).
لهبانلغتنامه دهخدالهبان . [ ل َ ] (ع ص ) سخت تشنه . (مهذب الاسماء). تشنه . (منتهی الارب ). ج ، لهاب .
لهبیلغتنامه دهخدالهبی . [ ل َ هََ ] (ص نسبی ) منسوب است به لهب (بولهب )، عموی پیغمبر اکرم . (سمعانی ).
لهبانلغتنامه دهخدالهبان . [ ل َ هََ ] (ع اِ)سختی گرما. || شعله ٔ آتش . || روز گرم . || (اِمص ) تشنگی . (منتهی الارب ).
لهبانلغتنامه دهخدالهبان . [ ل َ هََ ] (ع مص ) لهیب . لهاب .لَهب . لَهَب . زبانه زدن آتش بی دود. (منتهی الارب ).
لهب بن احجنلغتنامه دهخدالهب بن احجن . [ ل َ هََ ب ِ ن ِ اَ ج َ ] (اِخ ) قبیله ای است مشهور به قیافه . (منتهی الارب ). قبیلة من العرب تعرف بالقیافة کذا فی النسخ و الصواب بالعیافة و هو لهب بن احجن بن کعب بن الحرث بن کعب بن عبداﷲبن مالک بن نضربن الازد. قال ابن درید: کان لهب اعیف العرب و کان اذا قدم مکة
ملهبلغتنامه دهخداملهب . [ م ِ هََ ] (ع ص ) به نهایت خوب صورت . (منتهی الارب ). کسی که در نهایت خوب صورتی و نیکویی باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || مرد بسیارموی . (از اقرب الموارد).
ملهبلغتنامه دهخداملهب . [ م ُ ل َهَْ هََ ] (ع ص ) جامه ٔ کم رنگ . (منتهی الارب ). جامه ٔ نیم رنگ . (ناظم الاطباء). جامه ای که سرخ آن اشباع نشده باشد و رنگ پریده به نظر رسد. (از اقرب الموارد). || جامه ٔ سخت سرخ کرده . (مهذب الاسماء).
ملهبلغتنامه دهخداملهب . [ م ُ هَِ ] (ع ص ) اسب تیزرو غبارانگیز. (از اقرب الموارد). || افروزنده . (یادداشت به خطمرحوم دهخدا) (منتهی الارب ). و رجوع به الهاب شود.
زلهبلغتنامه دهخدازلهب . [ زَ هََ ] (ع ص ) مرد سبک ریش و سبک گوشت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) ( از اقرب الموارد).
سلهبلغتنامه دهخداسلهب . [ س َ هََ ] (ع ص ) مرد درازبالا یا دراز از هر چیزی . || اسب درازخایه و سطبر و درازاستخوان . ج ، سلاهبة. || (اِ) نام سگی . (منتهی الارب ) (آنندراج ).