آبیار (میراب)گویش اصفهانی تکیه ای: owyâr طاری: owyâr طامه ای: owyâr طرقی: owyâr کشه ای: owyâr نطنزی: owyâr
آبیار (میراب)گویش خلخالاَسکِستانی: mirâv/ âviyâr دِروی: mirâv/ âviyâr شالی: mirâv کَجَلی: mirow کَرنَقی: mirow کَرینی: mirow کُلوری: mirâv/ âviyâr گیلَوانی: mirâv لِردی: mirow
آبیار (میراب)گویش کرمانشاهکلهری: âwyâr/ mɪrâw گورانی: âwyâr/ mɪrâw سنجابی: âwyâr/ mɪrâw کولیایی: âwyâr/ mɪrâw زنگنهای: âwyâr/ mɪrâw جلالوندی: âwyâr/ mɪrâw زولهای: âwyâr/ mɪrâw کاکاوندی: âwyâr/ mɪrâw هوزمانوندی: âwyâr/ mɪrâw
حبارلغتنامه دهخداحبار. [ ] (اِخ ) شهریست [ به ناحیت کرمان ] میان سیرگان و بم . جایی سردسیر و هوای درست و آبادان و با نعمت بسیار و آبهای روان و مردم بسیار. (حدود العالم ).
حبارلغتنامه دهخداحبار. [ ح َب ْ با ] (ع ص ) سمعانی گوید: هذه النسبة الی بیع الحبر و عمله و هو السواد الذی یکتب به .و فیروزآبادی گوید: حبار بمعنی حبرفروش غلط باشد.
چابارلغتنامه دهخداچابار. (اِخ ) دهی جزء دهستان بزجلو بخش وفس شهرستان اراک در 17 هزارگزی جنوب خاوری کمیجان و 8 هزارگزی راه مالرو عمومی .کوهستانی و سردسیر است با 202 تن سکنه ، آب آن از قنات ، مح
آبیارلغتنامه دهخداآبیار. [ آب ْ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه سمنان و دامغان میان سمنان و تلیستان در 230 هزارگزی طهران .
آبیارلغتنامه دهخداآبیار. [ آب ْ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) آنکه کشت را آب دهد. اویار. آب بخش . میرآب . قلاد. ساقی : تا کشت تخم مهر تو، یکدم جدا نشداز چشمه سار خون جگرآبیار چشم .کمال اصفهانی .
آبیارلغتنامه دهخداآبیار. [ آب ْ ] (اِخ ) نام محلی کنار راه سمنان و دامغان میان سمنان و تلیستان در 230 هزارگزی طهران .
آبیارلغتنامه دهخداآبیار. [ آب ْ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) آنکه کشت را آب دهد. اویار. آب بخش . میرآب . قلاد. ساقی : تا کشت تخم مهر تو، یکدم جدا نشداز چشمه سار خون جگرآبیار چشم .کمال اصفهانی .