اشغالگرلغتنامه دهخدااشغالگر. [ اِ گ َ ] (ص مرکب ) آنکه شهر یا محلی را تصرف کند و غالباً بر کسانی اطلاق میشود که برخلاف حق و بزور جائی را میگیرند.
اشغالگرفرهنگ فارسی عمید۱. آنکه بهزور و برخلاف حق جایی را تصرف میکند.۲. سپاهیانی که به زور به کشور دیگر داخل شده و تمام یا قسمتی از آن را تصرف کنند.
اشغالگرفرهنگ فارسی معین( ~. گَ) [ ع - فا. ] (ص فا.) شخص یا نیرویی که جایی را به زور و برخلاف حق تصرف کند.
ریزگیرfine screenواژههای مصوب فرهنگستانآشغالگیری که فاصلۀ بین میلههای آن کمتر از 6 میلیمتر باشد متـ . آشغالگیر ریز