اغیفلغتنامه دهخدااغیف . [ اَ ی َ ] (ع ص ) نرم و نازک اعضا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || گردن کج کرده از نزاکت . (منتهی الارب ) (آنندراج ). اَغیَد در همه ٔ معانی . (از اقرب الموارد). رجوع به اغید شود. || عیش اغیف ؛ زیست فراخ با ناز و نعمت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). زندگی فراخ . (از
آغوزلغتنامه دهخداآغوز. (اِ) نام درختی است جنگلی که از چوب آن میز و صندلی و مانند آن سازند و در جنگلهای ایران بسیار است .
آغوزلغتنامه دهخداآغوز. [ غو / غُزْ ] (اِ) آغُز. شیرِ ماده ٔ نوزائیده . ماک . شیرماک . پَله . پَلّه . فَله . فَلّه . فُرش . فُرشه . زِهَک . گورماست . لبا. کنف .- مثل آغوز ؛ ماستی ستبر.
آغوزگوللغتنامه دهخداآغوزگول . (اِخ ) نام محلی در راه رشت و انزلی ، میان گرفن و سره دشت در 350500گزی طهران .
آغوشلغتنامه دهخداآغوش . (اِ) آگوش . آگش . بغل . میان دو دست فراهم آورده چون از آن دو، دائره واری کنند : پیری آغوش باز کرده فراخ تو همی گوش با شکافه ٔ غوش . کسائی .سیاوش فرود آمد از نیل رنگ پیاده گرفتش [ پیران را ] به آغوش تنگ .
مسهفرهنگ فارسی معین(مَ سِّ) (اِ.) قسمی چکش که زرگران به کار برند. ؛ ~آغو چکشی است که کف آن محدب است . ؛ ~چهارسو چکشی است چهار پهلو. ؛ ~هوله (حوله ) قسمی چکش .
آغوزلغتنامه دهخداآغوز. (اِ) نام درختی است جنگلی که از چوب آن میز و صندلی و مانند آن سازند و در جنگلهای ایران بسیار است .
آغوزلغتنامه دهخداآغوز. [ غو / غُزْ ] (اِ) آغُز. شیرِ ماده ٔ نوزائیده . ماک . شیرماک . پَله . پَلّه . فَله . فَلّه . فُرش . فُرشه . زِهَک . گورماست . لبا. کنف .- مثل آغوز ؛ ماستی ستبر.
آغوزگوللغتنامه دهخداآغوزگول . (اِخ ) نام محلی در راه رشت و انزلی ، میان گرفن و سره دشت در 350500گزی طهران .
آغوشلغتنامه دهخداآغوش . (اِ) آگوش . آگش . بغل . میان دو دست فراهم آورده چون از آن دو، دائره واری کنند : پیری آغوش باز کرده فراخ تو همی گوش با شکافه ٔ غوش . کسائی .سیاوش فرود آمد از نیل رنگ پیاده گرفتش [ پیران را ] به آغوش تنگ .