آموزگارلغتنامه دهخداآموزگار. [ زْ / زِ ] (ص مرکب ) آنکه آموزد. آنکه یاد دهد. معلم . آموزنده . استاد. مربی . || توسعاً، ناصح . اندرزگوی . هادی . راهنما. مجرب : هرکه نامُخت از گذشت روزگارنیز ناموزد ز هیچ آموزگار. <p class="autho
آموزگارفرهنگ فارسی عمید۱. آموزنده؛ کسیکه به دیگری درس بدهد.۲. استاد.۳. معلم؛ معلم مدرسۀ ابتدایی.۴. ناصح؛ اندرزگو.۵. راهنما: ◻︎ هم او آفرینندۀ روزگار / به نیکی هم او باشد آموزگار (فردوسی: ۶/۳۲۰).