آویشهلغتنامه دهخداآویشه . [ ش َ / ش ِ ] (اِ) آویشن . سعتر : آویشه خوری چو نیم مثقال بیرون برد از تن تو بلغم نیکو بود از برای معده قوت یابد از او جگر هم فارغ کندت ز درد سینه تشویش سپرز را کند کم .<p class="aut
اوشهلغتنامه دهخدااوشه . [ اَ ش َ / ش ِ ] (اِ) شبنم و آن رطوبتی است که شبها بر سبزه نشیند. (برهان ) (ناظم الاطباء).
اوسهلغتنامه دهخدااوسه . [ اَ / اُو / او س َ / س ِ ] (اِ) ربودن . (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). || ربایش و ربایندگی . (آنندراج ) (برهان ). || دزدی و راهزنی . || (ص ) ربوده شده . گرفته شده .
آویشنفرهنگ فارسی معین(شَ)( اِ.)گیاهی است معطر و صحرایی با گل های سفید و برگ های کوچک شبیه نعناع . آویشم ، آویشه ، آویشنه یا آوشن هم گویند.
آویشنلغتنامه دهخداآویشن . [ ش َ ] (اِ) صعتر. سعتر. آویشه . آویش . اوشه . اوشن . یوشن . پودنه ٔ برّی . پودینه ٔ صحرائی . پودنه ٔ کوهی . زلف شاهدان : چه کنی دنیا بی دین و خرد زیراک خوش نباشد بی نان ترّه و آویشن . ناصرخسرو.اکنون نچرد گ