لغت‌نامه دهخدا
چارباغ . (اِ مرکب ) باغهای چهارگانه در کنار هم که با خیابانها از هم جدا شوند یا در پیرامون عمارتی باشند. || دو رشته خیابان موازی یکدیگر که در دو طرف دارای درختکاری بوده و در وسط بوسیله ٔ یک رشته پیاده رو یا گردشگاه از هم جدا باشند. || کوشک و قصر. (ناظم الاطباء). || از الحان م
