لغتنامه دهخدا
هبیرة. [ هَُ ب َرَ ] (اِخ ) ابن عمروبن جرثومة النهدی ، شاعر دوره ٔ جاهلیت عرب که ابیاتی از اشعار وی که در آنها اشاره به وصیت جدش «نهد» کرده ، مشهور است . از آنجمله است :فاوصی بألا تستباح دیارکم و حاموا، کما کنا علیها نضارب اذا اوقدت نارالعدو فلایزل شهاب لکم ،