لغتنامه دهخدا
غمیصاء. [ غ ُ م َ ] (اِخ ) جایی است در بادیه ٔ عرب نزدیکی مکه که مسکن بنی جذیمةبن عامربن عبدمناةبن کنانه بود. خالدبن ولید در عام الفتح گروه بسیاری از ایشان را کشت ، رسول خدا گفت : «اللهم انی ابراء الیک مما صنع خالد». آنگاه بوسیله ٔ علی (ع ) دیه ٔ کشته شدگان را داد. زنی از ایش