ابیدهلغتنامه دهخداابیده . [ اَ دَ ] (اِخ ) نام منزلی از منازل ازدالسّراة. و ابن موسی گوید: ابیده از دیار یمانیین است میان تهامه و یَمن .
آبدهلغتنامه دهخداآبده . [ ب ِ دَ ] (ع ص ، اِ) چیستان . چربک . سخن غریب . مثل . حکایت . بردک . || آن داهیه که بماند یاد کردن آن همیشه . (ربنجنی ). || جانور وحشی . || مرغ که بر جای ماند و بسردسیر و گرمسیر نشود. || سختی . (ربنجنی ). ج ، اوابد.
هبیدةلغتنامه دهخداهبیدة. [ هََ دَ ] (ع اِ) یک دانه حنظل . یکی از حنظل . (معجم متن اللغة) (لسان العرب ).
ابدحلغتنامه دهخداابدح . [ اَ دَ ] (ع ص ، اِ) فضای فراخ . || مرد درازبالا. || ستور فراخ پهلو. || ابدح و دبیدح ؛ لاش ماش . حکی الاصمعی ان الحجاج قال لجبلة قل لفلان اکلت مال اﷲ بأبدح و دبیدح فقال له جبلة خواسته ٔ ایزد بخوردی بلاش ماش . (میدانی ).