لغتنامه دهخدا
ابن فرحون . [ اِ ن ُ ف َ ] (اِخ ) ابراهیم بن علی بن ابی القاسم بن محمدبن فرحون یعمری . فقیه و مورخ مالکی . اصل خاندان او از قریه ٔ اُیان از اعمال جیان اندلس است و مولد او بشهر مدینه بوده است . اساتید او گذشته از پدر و عم ، ابومحمد شرف الدین اسنوی و جمال الدین دمنهوری و محمدبن