ابوالحیالغتنامه دهخداابوالحیا. [ اَ بُل ْ ح َ ] (اِخ ) لقب عثمان بن عفان . رجوع به شرم عثمان در امثال و حکم تألیف مؤلف این کتاب شود. || لقب یحیی نبی علیه السلام .
ابوالوحالغتنامه دهخداابوالوحا. [ اَ بُل ْ وَ ] (ع اِ مرکب ) شمشیر. || کله ٔ بریان گوسفند و جز آن . (المرصع).
ابوعیلهلغتنامه دهخداابوعیله . [ اَ ع َ ل َ ] (اِخ ) والد ابراهیم العقیلی . پسر او ابراهیم از وی روایت کرده است .
عباهلةلغتنامه دهخداعباهلة. [ ع َ هَِ ل َ ] (اِخ ) ملوک حمیر که در اسلام هم بر ملک خود گذاشته شدند. (از لسان العرب ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). || الاقیال المقرون علی ملکهم فلم یزالوا عنه . (اقرب الموارد) (لسان العرب ).
هبولةلغتنامه دهخداهبولة. [ هََ ل َ ] (اِخ ) (ابن ...) ابن الهبولة، پادشاهی از پادشاهان عرب که قبل از غسان بوده است . (معجم متن اللغة).
اصل حیالغتنامه دهخدااصل حیا. [ اَ ل ِ ح َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) همان ابوالحیا. کذا فی القنیة. (مؤید الفضلا).