لغتنامه دهخدا
خصیب . [ خ َ ] (ع ص ) فراخ سال . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || بسیارغله . (از منتهی الارب ). پرحاصل و سرسبز. (یادداشت بخط مؤلف ) : همتی عالی و نعمتی متوالی و کنفی رحیب و مرتعی خصیب . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).- <span class="hl"