لغتنامه دهخدا
عقبة. [ ع ُ ب َ ] (اِخ ) ابن عمروبن ثعلبه ٔ انصاری بدری ، مکنی به ابومسعود. صحابی و از قبیله ٔخزرج بود. وی در غزوه ٔ عقبه و احد و مابعد آنها شرکت داشت . عقبة در کوفه سکنی گزید و از یاران علی (ع ) بوده است و مدتی ولایت کوفه را بعهده داشت و به سال 40<