لغتنامه دهخدا
اجاء. [ اَج ْ جا ] (اِ) بلغت هندی درختی است برگش از برگ چنار پهن تر و شکوفه ٔ آن چون ریسمانهای سرخ گره زده آویخته و بارش شبیه به هلیله و چوبش در آتش نسوزد و چون دو درهم بیخ او را نیم کوب بجوشانند و با دو درهم نبات با شهد بنوشند جهت گشادن بول بسیار آزموده است .