احاجیلغتنامه دهخدااحاجی . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اُحجیّة و اُحجوّه . سوءالهائی که بر سبیل امتحان از کسی کنند. چیستان ها. || علم احاجی ؛ علمی است که در آن بحث می کنند از الفاظی که مخالفند با قواعد عربیت و تطبیق کردن آن با قواعد عربیت .
اعاجیلغتنامه دهخدااعاجی . [ اَ ] (اِخ ) صورت غلط آغاجی یا اغاجی یا غاچی یا آغچی یا اغجی شاعر است . رجوع به صورتهای مذکور و شرح احوال رودکی ص 516 شود.
اهاجیلغتنامه دهخدااهاجی . [ اَ ی ی ] (ع اِ) ج ِ اُهجیّة. یعنی آنچه بدان هجو کنند از شعر و جز آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) : به استهزا و سخریت اغانی و اهاجی گفتند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).