احراءلغتنامه دهخدااحراء. [ اِ ] (ع مص ) کاستن چیزی را. کاسته گردانیدن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر).
اهراءلغتنامه دهخدااهراء. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ هُری . به معنی خانه ٔ کلان که در آن طعام سلطان گرد آرند. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و رجوع به هری شود.