لغتنامه دهخدا
کاترین داراگون . [ ت ِ گ ُ ] (اِخ ) زن اول هانری هشتم ، پادشاه انگلیس ، که شوهر او پس از هیجده سال زناشوئی بر آن شد که او را طلاق گوید و آن بولین یکی از ندیمه های ملکه را بزنی بگیرد و در این باب موافقت پاپ را خواست ولی پاپ بدین کار رضا نداد. تصادمات ناشی از این امر یکی از علل