اخصافلغتنامه دهخدااخصاف . [ اِ ] (ع مص ) شتافتن . سرعت کردن . || خَصف ِ وَرَق بر تن ، یعنی بر هم نهادن و چسبانیدن برگها را یکان یکان بر بدن تا عورت بنظر نیاید. اختصاف .
اخساف ظبیهلغتنامه دهخدااخساف ظبیه . [ اِ ف ُ ظَب ْ ی َ ] (اِخ ) موضعی است بمکه خارج حرم . قیس بن ذُرَیح گوید:فمکةُ فالاخساف ُ اخساف ُ ظبیةبها من لَبینی مُخرف و مرابعُ.(ضمیمه ٔ معجم البلدان ).
اخشفلغتنامه دهخدااخشف . [ اَ ش َ ] (ع ص )آنکه از خارش مانند پیران رود بر زمین . و در قاموس آمده مَن عَمه ُ الجَرب ُ فیمشی مشیةالشیخ . ج ، خُشف .
اخصفلغتنامه دهخدااخصف . [ اَ ص َ ] (ع ص ) تهیگاه سپید، از اسپ و گوسفند. اسب و گوسفندی که دو طرف تهیگاه او سپید باشد. اسب سپیدپهلو. (مهذب الاسماء). || شترمرغ و کوه که سیاهی و سپیدی دارند. || کوهی که در او سیاهی و سپیدی است .