زیباخصاللغتنامه دهخدازیباخصال . [ خ ِ ] (ص مرکب ) نیک خوی . زیباخوی . خوشخوی : نکوروی و خوشخوی و زیباخصال ز پانصد یکی را فزونست سال .نظامی .