اخلاءلغتنامه دهخدااخلاء. [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خَلی . گیاههای تر. || ج ِ خِلو. مردان فارغ و بری . || ج ِ خالی . مردان بی زن و زنان بی شوهر.
اخلاءلغتنامه دهخدااخلاء. [ اِ ] (ع مص ) اِخلاء مکان ؛ خالی شدن جای . || خالی کردن جائی را. || خالی یافتن جائی را. || در جای خالی و بی مزاحم افتادن . || خلوت کردن با. در خلوت بردن کسی را: اخلاه معه . || تهی شکم شدن از طعام . || علفناک شدن زمین . با گیاه بسیار شدن زمین . (تاج المصادر بیهقی ): اخ
اخلاءلغتنامه دهخدااخلاء.[ اَ خ ِل ْ لا ] (ع ص ، اِ) ج ِ خلیل . دوستان : الاخلاء یومئذ بعضهم لبعض عدوّ الاّ المتقین . (قرآن 67/43). اَخِلّاءُ هذاالزمان جواسیس العیوب . (علی ع ).ملکا اسب تو و زرّ تو و خلعت توبنده را نزد اخلّا بفزو
خلیلغتنامه دهخداخلی .[ خ َ لی ی ] (ع ص ، اِ) مرد خالی از غم و فارغ و بری . || مرد بی زن . ج ، خلیون ، اخلیاء. || خانه ٔ زنبور که در وی عسل نهد. خم مانندی از گل و یا از چوب که درونش تهی گردانند تا زنبوران در آن عسل نهند. کندو. || اسفل درخت که به خم ماند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لس