لغتنامه دهخدا
اذربعل . [ اَ ذِ ب َ ] (اِخ ) آذِربَعْل . پسر می سیپسا و نبسه ٔ ماسی نیسا، حکمران نومیدی . او از طرف یوگورتا حکمران قرطاجنه (118 ق . م .). هنگام محاصره ٔ شهر قدیم سیرطا محصور شد و ازدولت روم استمداد کرد و چون مددی از طرف رومیان بدونرسید در <s