استذماءلغتنامه دهخدااستذماء. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) در پی چیزی رفتن و آنرا ستاندن . جستن چیزی را نزد کسی و گرفتن آنرا: استذمیت ما عنده . (منتهی الارب ).
مستذمیلغتنامه دهخدامستذمی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) مستذم . نعت فاعلی از استذماء. آنکه به دنبال مال دیگری میرود و آن را می ستاند. (اقرب الموارد). رجوع به استذماء شود.