اشاکةلغتنامه دهخدااشاکة. [ اِ ک َ ] (ع مص ) خار برآوردن درخت . یقال :اشوکت الشجرة اشواکاً (علی الاصل ) و کذا اشاکت اشاکةً؛ ای اخرجت شوکة. || به خار درخستن کسی را. رسانیدن خار را و رنجانیدن به آن . (منتهی الارب ).
اسوقةلغتنامه دهخدااسوقة. [ اَ وِ ق َ ] (ع اِ) ج ِ سویق . || ج ِ ساق : و بدله [ بَدل فاوانیا ] اذا عدم ، وزنه قشورالرمان وفروالسمور (؟) و عظام اسوقةالغزلان . (ابن البیطار).
اشوقهلغتنامه دهخدااشوقه . [ اُق َ ] (اِخ ) شهر کوچکی است در اندلس . (مراصد). شهریست به اندلس . (معجم البلدان ). و رجوع به اشونه شود.
اساقةلغتنامه دهخدااساقة. [ اَ ق َ ] (ع اِ) دوال رکاب زین . (منتهی الارب ). (مهذب الاسماء). دوال رکیب . بند رکاب .
پرخارلغتنامه دهخداپرخار. [ پ ُ ] (ص مرکب ) که خار بسیار دارد : تا بگفتاری پربار یکی نخلی چون بفعل آئی پرخار مغیلانی . ناصرخسرو.اِشواک ؛ اِشاکة؛ پرخار شدن .