لغتنامه دهخدا
اشقطیر. [ اُ ق ُ طَ ] (معرب ، اِ) (از اسپانیولی اسکودرن ) نجیب زاده ای که همراه یک شوالیه بود و اِکوی (سپر) او را با خود داشت . || لقب نجیب زادگان که هنوز شوالیه نشده بودند. || لقب نجیب زادگان معمولی . || معلم سواری . || چابک سوار. (از دزی ج 1</span