لغتنامه دهخدا
ابوالعباس . [ اَ بُل ْ ع َب ْ با ] (اِخ ) سیّاری . یکی از بزرگان اهل طریقت صاحب ابی بکر واسطی و مؤسس سلسله ٔ سیّاریه . پیروان او در مرو و نسا بسیار بوده اند. و شیخ فریدالدین عطار در تذکرة الاؤلیاء گوید: ابوالعباس سیاری رحمةاﷲ علیه از ائمه ٔ وقت بود. عالم بعلوم شرایع و عارف