لغتنامه دهخدا
اعسریسر. [ اَ س َ ی َ س َ ] (ع ص مرکب ) آنکه به هر دو دست برابر کار کند. فان عمل بالشمال فهو اعسر و المؤنث عسراء. عسرأیسرة مؤنث و لایقال : اعسرایسر. (منتهی الارب ). آنکه به هر دو دست کار کند.(آنندراج ) (دهار). آنکه بر دو دست کار کند و اگر بادست چپ تنها کار کند او را اعسر گ