آغاجیلغتنامه دهخداآغاجی . (اِخ ) آغاچی . امیرحسن علی بن الیاس آغاجی بخاری . از امراء سامانیه ، معاصر نوح بن منصور سامانی . شاعر مشهور ایران ، و او در هر دو زبان فارسی و عربی شعر گفته و ممدوح دقیقی شاعر بوده است .
اغاجیلغتنامه دهخدااغاجی . [ ] (اِخ ) امیر ابوالحسن علی بن الیاس . از امرای دوره ٔ سامانی که از جمله ٔ شعرا نیز بود. وی شاید پسر الیاس بن اسحاق بن احمد سامانی باشد که در بخارا و بلخ می زیست . (از تاریخ ادبیات دکتر صفا ج 1 ص 179
آغاجیفرهنگ فارسی عمیدحاجب، پردهدار، و مقرب پادشاه که در همۀ اوقات میتوانسته به حضور سلطان برود و واسطۀ میان شاه و مردم باشد؛ حاجب؛ پردهدار دربار پادشاه؛ ترخان.
گداغازیلغتنامه دهخداگداغازی . [ گ َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) زنان و پسران ریسمان باز و معرکه گیر را گویند و چون در فرس قدیم زنان فاحشه و ریسمان باز را غازی میگفته اند و متأخرین خواستند که در میانه ٔ غازی عربی که غزاکننده است و غازی فارسی فرقی باشد این را گداغازی نام کردند. (برهان ) (آنندراج ). لول