لغتنامه دهخدا
اغامة. [ اِ م َ ] (ع مص ) ابر گردیدن هوا. (ناظم الاطباء). ابر شدن سماء. (از اقرب الموارد). ابرناک بودن آسمان . (آنندراج ). ابرناک گردیدن هوا: اغامت السماء و اغیمت بالنقص و التمام . (منتهی الارب ). || جای گرفتن و اقامت نمودن . (ناظم الاطباء). اقامت گزیدن در جایی . (از اقرب الم