افائکلغتنامه دهخداافائک . [ اَ ءِ ] (ع اِ) ج ِ اَفیکَه ، بمعنی دروغ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء)(از اقرب الموارد). دروغها. (یادداشت بخط مؤلف ).
آفاقلغتنامه دهخداآفاق . (ع اِ) ج ِ افق . کران ها. کرانه های آسمان . اطراف . اطراف هامون . نواحی . اقطار. || عالم . گیتی . جهان . جایها، و توسعاً زمانه . روزگار : در آفاق هرجا ز نزدیک و دورنبد کآن نه از فرّ اویافت نور. فردوسی .بجست
آفاقیلغتنامه دهخداآفاقی . (ص نسبی ) منسوب به آفاق .- سیر آفاقی ؛ در اصطلاح صوفیه و ارباب سلوک ، دیدن جهان . سیر در بیرون نفس . مقابل سیر انفسی وخارجی . متخذ از این آیت قرآن : سنریهم آیاتنا فی الاَّفاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق ّ. (<
اعفاقلغتنامه دهخدااعفاق . [ اِ ] (ع مص )بی حاجت اکثر آمدوشد نمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج )(ناظم الاطباء) (از متن اللغة). در پی حاجتی بسیار آمدوشد نمودن : اعفق الرجل ؛ اکثر الذهاب و المجی ٔ فی حاجة . (از اقرب الموارد).
افاقلغتنامه دهخداافاق . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اَفَق ، یعنی روی راه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به افق و افق الطرایق شود.
افاقلغتنامه دهخداافاق . [ اَف ْ فا ] (ع ص ) کسی که در نواحی زمین برای کسب معیشت رود. (از ناظم الاطباء).
افایکلغتنامه دهخداافایک . [ اَ ی ِ ] (ع اِ) تلفظ فارسی افائک ، جمع افک ، یعنی دروغ . رجوع به افائک شود.
افیکةلغتنامه دهخداافیکة. [ اَ ک َ ] (ع اِ) دروغ . ج ، اَفائِک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ).