لغتنامه دهخدا
ذوالتاج . [ ذُت ْ تا ] (اِخ ) لقب ابواحیحة سعیدبن عاص . ابن الکلبی گوید او به مکه هرگاه عمامه بر سر داشت کس دیگر به حرمت او عمامه بر سر نمی نهاد و او راتکریماً ذوالتاج می نامیدند. از المرصع ابن الأثیر به نقل از ابن الکلبی . و رجوع به ذوالعمامة شود. || لقب حارثةبن عمروبن ابی