لغتنامه دهخدا
الفیة. [ اَ فی ی َ ] (اِخ ) نام منظومه هایی هزاربیتی یا قریب بدان که درباره ٔ علمی و بیشتر در علم نحو باشد مانند الفیه ٔ ابن معطی و الفیه ٔ ابن مالک . صاحب مؤیدالفضلا گوید: نام کتابی است در علم نحو منطق و کتابیست که فحش و هجا در آن مذکور است ، و صاحب غیاث اللغات آرد: الفیه ک