لغتنامه دهخدا
الهیة. [ اِ لا هی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) خدایی . (آنندراج ) (مؤید الفضلاء). بمعنی الوهیت . (از اقرب الموارد). خدا و معبود بودن . || در اصطلاح صوفیه ، هر رسم الهی مضاف به بشر است . (تعریفات جرجانی ،اصطلاحات صوفیه ). || در اصطلاح فلسفه عبارت از احدیتی است که جامع تمام حقایق