لغتنامه دهخدا
الیة. [ اَل ْ ی َ ] (اِخ ) نام آبی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). از آبهای متعلق به بنی سُلَیم ، و اصمعی «ابن الیة» آورده است . شاعر گوید:و من یتداع الجو بعد مناخناو ارماحنا، یوم ابن الیة، یجهل کأنّهم ُ مابین الیة غدوةو ناصفة الغراء هدی مجلل .نصر گوید: «الی