اناصیبلغتنامه دهخدااناصیب . [ اَ ] (ع اِ) نشانه های راه که از سنگ برپاکنند. || (اِخ ) نام موضعی است . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
انسبلغتنامه دهخداانسب . [ اَ س َ ] (ع ن تف ) مناسب تر. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). الیق . اولی . (یادداشت مؤلف ). مناسب تر و ماننده تر و همشکل تر. (ناظم الاطباء). || عالم تر به علم انساب . عالم تر به نسب : عقیل بن ابی طالب برادر علی بن ابیطالب علیه السلام انسب قریش و اعلم آنان به ایام عرب بود
انصبلغتنامه دهخداانصب . [ اَ ص َ ] (ع ص ) گوسپند راست سرون و خر افراشته گوش . (مهذب الاسماء): تیس انصب ؛ تکه ٔ ایستاده شاخ . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ). راست سرو. (تاج المصادر بیهقی ) (مصادر زوزنی ).
يانصيبدیکشنری عربی به فارسیقرعه کشي , بخت ازمايي , لا طاري , امر شانسي , کار الله بختي , شانسي , قرعه
ظریرلغتنامه دهخداظریر. [ ظَ ] (ع اِ) زمین سنگناک . || زمین درشت . || مناره ای که بدان راه شناسند. ج ، ظُرّان ، اَظِرّة. اناصیب .