لغتنامه دهخدا
انتفاج . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) بلند گردیدن هر دو پهلوی ستور. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). بالا آمدن دو پهلوی شتر. (از اقرب الموارد).بیرون آمدن تهیگاه چهارپای از بسیاری ِ خوردن و جز آن . (تاج المصادر بیهقی ). پر شدن تهیگاه چاروا از خوردن بسیار. (یادداشت مؤلف )