انیتلغتنامه دهخداانیت . [ اَ ] (ع مص ) نالیدن . || اندازه کردن چیزی را. || حسد بردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
انیتلغتنامه دهخداانیت . [ اِن ْ نی ی َ ] (ع مص جعلی ) منسوب به انی : دست کسی برنرسد بشاخ هویت اوتا رگ انیت او ز بیخ و بن برنکنی . سنائی .|| انیت عبارت از تحقیق وجود عینی است از جهت رتبت ذاتیه . (فرهنگ مصطلحات عرفاء سجادی ). رجوع به
پهندلغتنامه دهخداپهند. [ پ َ هََ ] (اِ) دامی باشد که بدان آهو گیرند. (برهان ). تله : چون نهاد او پهند را نیکوقید شد در پهند او آهو.رودکی .
عندلغتنامه دهخداعند. [ ع ِ دَ / ع َ دَ / ع ُ دَ ] (ع اِ) ظرف غیرمتصرف است برای مکان ، خواه حقیقی باشد، مانند: جلست عند زید (نزد زید نشستم )؛ و خواه مجازی ، مانند: عند زید علم ٌ (زید را علمی است ). و برای زمان نیز بکار رود، م
حانثلغتنامه دهخداحانث . [ ن ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از حنث . شکننده ٔقسم . خلاف کننده ٔ قسم . شکننده ٔ سوگند. سوگندشکننده . سوگندشکن . || زنهارخوار. || خلف وعده کننده . خلف عهد کننده . || مائل شده ازحق به باطل . || مائل شده از باطل به حق .- حانث گردانیدن کسی را ؛ مائل
حانطلغتنامه دهخداحانط. [ ن ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از حنوط. || احمر حانط؛ نیک سرخ . سخت سرخ . سرخ سرخ . سرخی سرخ . احمر قانی . || ثمره ٔ غضا. || ادیم حانط؛ پوست سرخ رنگ . || مرد باگندم . مرد با گندم بسیار. || حانطالصرة؛ خداوند صره ٔ کلان . بسیاردرم . || حانطالی ّ؛ دشمن است با من و کینه دارد. (من
خودیفرهنگ مترادف و متضاد۱. آشنا، خویش ≠ اجنبی، بیگانه، غریب، غیر، ناآشنا ۲. انانیت، انیت ۳. آشنایی ۴. خودمانی، صمیمی
آنیتلغتنامه دهخداآنیت . [ نی ی َ ](مص جعلی ، اِمص ) در تداول عوام ، از «آن ِ» فارسی که به صورت جعلی مصدر عرب درآمده ، مانند دوئیّت . کیفیتی از حُسن و جز آن که از آن تعبیری نتوان کرد. لطف .
انیةلغتنامه دهخداانیة. [ اِن ْ نی ی َ ] (ع مص جعلی ) (اصطلاح فلسفی ) تحقق وجود عین است از حیث رتبه ٔ ذاتی خود. (از تعریفات سید جرجانی ). و رجوع به انیت شود.
ماییلغتنامه دهخدامایی . (حامص ) «ما» بودن . انیت . انانیت . (فرهنگ فارسی معین ). || خودپرستی . (ناظم الاطباء).- مایی و منی ؛ خودپرستی و تکبر. (ناظم الاطباء) : در بحر مایی و منی افتاده ام بیارمی تا خلاص بخشدم از مایی و منی .<p cl
خانیتلغتنامه دهخداخانیت . [ نی ی َ ] (مص جعلی ) خان بودن : «قدر مکنت امکان جاده ٔ اخلاص در عبودیت خانیت مسلوک دارد». (از تاریخ غازان خان رشیدالدین فضل اﷲ چ کارل یان ص 54).
حوانیتلغتنامه دهخداحوانیت . [ ح َ ] (ع اِ) ج ِ حانوت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رجوع به حانوت شود.
حیوانیتلغتنامه دهخداحیوانیت . [ ح َ ی َ نی ی َ / ح َی ْ نی ی َ ] (مص جعلی ، اِمص )حیوان بودن . جانوری . رجوع به حیوان و حیوانی شود.
روحانیتلغتنامه دهخداروحانیت . [ نی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِمص ) در تداول فارسی زبانان بمعنی روحانی و معنوی بودن است . تقدس و پاکی و پارسایی .(از ناظم الاطباء). رجوع به روحانی و روحانیة شود.- جامعه ٔ روحانیت ؛ گروه پیشوایان دینی . روحانیان اسلام .
