اهل مدارا

tolerant

اهل مدارا

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[علوم سیاسی و روابط بین‌الملل] فردی که اعمال و اعتقادات دیگران را تحمل می‌کند متـ . اهل تسامح

أُهِلَّ

فرهنگ واژگان قرآن

ذبح شده

أَهْلِ

فرهنگ واژگان قرآن

اهل-خانواده (خواص آدمي از زن و فرزند و عيال است .کلمه اهل به معناي آن کسي است که : يک خانه ، او و مثل او را در خود جمع ميکند و يا خويشاوندي و يا دين آنان را جمع مينمايد ، پس اهل خانه و اهل دين و اهل بيت ، به معناي کساني است که يک خانه و يک دين و يک د...

آهل

فرهنگ واژه‌های سره

جای باش، رام، زن دار

آهل

لغت‌نامه دهخدا

آهل . [ هَِ ] (ع ص ) آنکه او را زن باشد. || بامردم . باسکنه . آبادان . آبادان بمردم . پرمردم . باکسان . || آبادکننده . (مقدمةالادب زمخشری ).

آهل

فرهنگ فارسی معین

(هِ) [ ع . ] (ص .) مردی که زن و فرزند داشته باشد.

اهل اهواء

لغت‌نامه دهخدا

اهل اهواء. [ اَ ل ِ اَهَْ ] (اِخ ) اهل قبله را گویند که در عقیده با اهل سنت مخالف باشند. و آنان عبارتند از: جبریه ، قدریه ، روافض ، خوارج ، معطله ، مشبهه . و هر یک از گروه مزبور بر دوازده گروه تقسیم شده اند که مجموع آنها هفتاد و دو گروه شوند. (از کشا...

اهل باطن

لغت‌نامه دهخدا

اهل باطن . [ اَ ل ِ طِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) صاحب دل . (آنندراج ). مقابل اهل ظاهر و صورت . آنانکه بتأویل قرآن استناد کنند. اهل تأویل . و رجوع به جامعالحکمتین ص 297 و فهرست آن شود.

اهل بخیه

لغت‌نامه دهخدا

اهل بخیه .[ اَ ل ِ ب َ ی َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کسی که حرفه ٔ دوزندگی دارد. بخیه کار. || کنایه از سازشکار. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || رندخراباتی . هم مشرب . رازدار. (آنندراج ): پادشاهی امر کرد که خیمه ای بسرعت مهیا سازند عمله ٔ فراش خانه خیم...

اهل بر

لغت‌نامه دهخدا

اهل بر. [ اَ ل ِ ب َرر ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مردم بیابان . رجوع به بر شود.

اهل بصیرت

لغت‌نامه دهخدا

اهل بصیرت . [ اَ ل ِ ب َ رَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دانا. صاحب نظر. (آنندراج ). و رجوع به اهل شود.

اهل بغی

لغت‌نامه دهخدا

اهل بغی . [ اَ ل ِ ب َغ ْی ْ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب )شریر. مفسد. ظالم . (آنندراج ). و رجوع به اهل شود.

اهل بلد

لغت‌نامه دهخدا

اهل بلد. [ اَ ل ِ ب َ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مردم شهر. سکنه ٔ بلد. و رجوع به اهل شود.

اهل بیت

لغت‌نامه دهخدا

اهل بیت . [ اَ ل ِ ب َ / ب ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کسان خانه و ساکنان آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). کسان خانه . مردم خانه . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : یک نفس را فدای اهل بیتی باید کرد. (کلیله و دمنه ). و کدام خدمت در موازنه ٔ آ...