لغتنامه دهخدا
ارتاح . [ اَ ] (اِخ ) نام حصنی است منیع و عاصمه ای از اعمال حلب و بدان منسوبست حسین بن عبداﷲ الأرتاحی و ابوعبداﷲ محمدبن احمدبن حامدبن مفرّج بن غیاث الارتاحی . (از معجم البلدان ). و صاحب قاموس الاعلام ترکی گوید: قصبه ٔ کوچکی است واقع در مسافت یکساعتی قصبه ٔ «حارم » از ولایت ح