لغتنامه دهخدا
اکداء. [ اِ ] (ع مص ) اکدا. از روییدگی بازداشتن گیاه . (ناظم الاطباء). از رویش بازداشتن سرما گیاه و کشت را یا کند ساختن رویش و نمو آنرا. (از اقرب الموارد). || متکون نکردن کان گوهر را. || بازگردانیدن شخص را از چیزی . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد