پاکیزهلغتنامه دهخداپاکیزه . [ زَ / زِ ] (ص مرکب ) صاحب غیاث اللغات گوید: منسوب به پاک زیرا که مرکب است ازلفظ پاک و ایزه که کلمه ٔ تصغیر و نسبت است و نظیر این آتشیزه بمعنی کرم شب تاب و چون کلمه ٔ نسبت زائد می آید میتواند که پاکیزه مزید علیه پاک بود یا مرکب ازلفظ
اقزعلغتنامه دهخدااقزع . [ اَ زَ ] (ع ص ) ستور جای جای پشم ریخته در بهاران . و همچنین کبش اقزع . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ستور یا کبش که در بهاران جای جای از پشم آن ریخته باشد.
پاکیزهفرهنگ فارسی عمید۱. پاک؛ تمیز.۲. [مجاز] بیآلایش؛ صاف؛ صافی؛ بیغش.⟨ پاکیزه کردن: (مصدر متعدی) = ⟨ پاک کردن
مواکظةلغتنامه دهخدامواکظة. [ م ُ ک َ ظَ ] (ع مص ) مداومت کردن بر کاری . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (صراح اللغة). مواظبة. (تاج المصادر بیهقی ). مواظبت . مداومت . مداومت بر کاری . (یادداشت مؤلف ).
معاکظةلغتنامه دهخدامعاکظة. [ م ُ ک َ ظَ ] (ع مص ) دیر داشتن وام و دراز کشیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).