لغتنامه دهخدا
ایزوتروپ . [ زُت ْ رُپ ْ ] (فرانسوی ، اِ) وصف ماده ای که خواص فیزیکی آن در همه ٔ امتدادها یکسان است . مواد بی شکل ایزوترپ هستند. از مواد متبلور فقط آنهایی که در دستگاه مکعبی متبلور میشوند ایزوترپ هستند. ناایزوترپی سایر بلورها بالاخص در انکسار مضاعف آشکار می گردد. (دایرةالمعار